Έφυγε από τη ζωή η Στέλλα Καλοπαίδη Γρηγορίου, η εμβληματική προσωπικότητα του Κυπριακού αθλητισμού ύστερα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Ραγίζει καρδιές το αντίο της πολυαγαπημένης της κόρης, της Μαρίλιας Γρηγορίου.
Η Στέλλα, υπήρξε σπουδαία αθλήτρια με διακρίσεις σε ύψος, εμπόδια και πένταθλο, καταρρίπτοντας ρεκόρ και τιμώντας τη χώρα της σε Παγκύπριους, Πανελλήνιους, Βαλκανικούς και Μεσογειακούς αγώνες. Το 1974 επιλέχθηκε ως σημαιοφόρος της Εθνικής ομάδας στους Βαλκανικούς αγώνες. Μαζί με τον σύζυγός της αργότερα, δημιούργησαν την ομάδα πετόσφαιρας της ΑΕΛ.
Η Στέλλα Καλοπαίδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λεμεσό και από μικρή ηλικία αφιερώθηκε στον αθλητισμό.
Ήταν η «Θεά του Ανέμου», ένα ανεξάντλητο σύμβολο δύναμης, ήθους και αγάπης για τον αθλητισμό. Η πορεία της στον κλασικό αθλητισμό ξεκίνησε από τα χωράφια της γειτονιάς της και εκτοξεύτηκε σε διεθνές επίπεδο, καταγράφοντας διακρίσεις σε Παγκύπριους, Πανελλήνιους, Βαλκανικούς και Μεσογειακούς αγώνες. Σημαιοφόρος της Εθνικής Ελλάδος στους Βαλκανικούς του 1974, πρωταθλήτρια του ΓΣΟ, μέλος της εθνικής Ελλάδας στίβου – ένα όνομα γραμμένο με χρυσά γράμματα.
Η ανακοίνωση του ΚΟΑ
Ανακοίνωσε εξέδωσε ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμός: «Μόλις πληροφορηθήκαμε ότι έφυγε από τη ζωή, για τη γειτονιά των αγγέλων, μία γυναίκα σύμβολο στον αθλητισμό της Κύπρου, η Στέλλα Καλοπαίδη Γρηγορίου. Ο πρόεδρος της ΚΟΕΑΣ Περικλής Μάρκαρης, ο γενικός διευθυντής Αντώνης Γεωργαλλίδης, το Διοικητικό Συμβούλιο και το προσωπικό της Ομοσπονδίας, εκφράζουν τα ειλικρινή συλλυπητήριά τους προς τούς οικείους τής εκλιπούσας, τον σύζυγό της Σταύρο, τα παιδιά της Μαρίλια, Χριστιάνα και Κύπρο, τα εγγόνια της… Ο Θεός να αναπαύσει ειρηνικά την ψυχή σου αγαπητή μας Στέλλα. Δύναμη και κουράγιο σε όλη την οικογένεια…».
Ραγίζει καρδιές το αντίο της κόρης της:
«Δεν ξέρω πώς να αρχίσω. Πώς να χωρέσω μέσα σε λέξεις μια αγάπη που δεν μετριέται, έναν πόνο που δεν λέγεται, και μια απουσία που μοιάζει αβάσταχτη.
Έναν χρόνο τώρα παλέψαμε μαζί έναν πόλεμο σκληρό. Κι εσύ, ακόμα και τις πιο δύσκολες μέρες, ήσουν το στήριγμά μου.
Ναι, εσύ, που υπέφερες,που πονούσες,που καιγόσουν από μέσα σου.
Και παρ’ όλα αυτά, έδινες κουράγιο σε όλους. Χαμογελούσες στους γιατρούς, παρηγορούσες άλλους ασθενείς, έλεγες σε μένα όλα θα πάνε καλά ενώ ήξερες πως τίποτα δεν ήταν σίγουρο.
Μα αυτό ήσουν.
Μια γυναίκα που γεννήθηκε για να αγαπά, να φροντίζει, να δυναμώνει τους άλλους ακόμη κι όταν η ίδια λύγιζε.
Στα νοσοκομεία ήσουν φως. Δεν ήταν απλώς καρκίνος αυτό που πέρασες . Ήταν μια μάχη για την ψυχή,και εσυ την νίκησες!Οι άλλοι σε κοίταζαν και έπαιρναν ανάσα. Δεν το έκανες για να σε θαυμάζουν δεν το καταλάβαινες καν. Το έκανες γιατί μέσα σου υπήρχε μια καλοσύνη που δεν χωρούσε στο σώμα σου. Ήσουν ψυχή απέραντη. Αγάπη χωρίς όρια.
Και σε μένα…
Σε μένα ήσουν ο άνθρωπός μου. Η φωνή σου ακόμη αντηχεί μέσα μου:
Να είσαι δυνατή. Να στέκεσαι στα πόδια σου. Μη φοβάσαι. Είσαι ικανή για όλα.
Και τώρα που δεν είσαι εδώ ή τουλάχιστον όχι με το σώμα θα συνεχίσω με τη δύναμη που μου έδωσες.
Και θυμάμαι…
Εκείνο το τελευταίο σου βλέμμα.
Τόσο τρυφερό… τόσο γλυκό… σαν να ήξερες ότι πλησίαζε η σιωπή.
Και όμως, ακόμα και τότε, βρήκες τη δύναμη να μου ψιθυρίσεις:
Θα σε προσέχω. Όπου κι αν είμαι…
Γιατί μάμα μου η αγάπη σου δεν τελειώνει εδώ .
Σου υπόσχομαι μάμα μου να πραγματοποιήσω ολα όσα ονειρεύτηκες για μένα… όλα όσα με δάκρυα και ελπίδα μου ψιθύρισες μέχρι την τελευταία στιγμή.
Θα τα κρατήσω σαν φυλαχτό.
Θα πορευτώ με ότι μου άφησες .Με τα λόγια σου ,με την αγκαλιά σου ,με την πίστη σου σε μένα!
Θα ζήσω όπως με έμαθες:
Να αγαπώ σιωπηλά
Να φροντίζω χωρίς όρια
Να παλεύω χωρίς να φωνάζω
Να είμαι φως….όπως ήσουν εσύ.
Γιατί εγώ είμαι η συνέχεια σου.
Εσύ μου έδωσες τα φτερά και την πίστη.
Εσύ μου δίδαξες τι σημαίνει αξιοπρέπεια ,καλοσύνη ,και υπομονή .
Δεν ήσουν απλώς η μάμα μου.
Ήσουν η ψυχή μου.
Και θα σε αγαπώ κάθε μέρα ,κάθε ώρα σε κάθε μου ανάσα!
Και όσο αναπνέω θα συνεχίσεις να ζεις μέσα από μένα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ».
Δείτε την ανάρτηση:
Loading ... 