Αναγνώστρια μοιράζεται μαζί μας την ερωτική ιστορία της
“Δεν είμαι από τις γυναίκες που παρασύρονται εύκολα. Είμαι 34 χρονών, έχω σταθερή δουλειά, φίλους, τη ζωή μου σε μια τάξη ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Τέλη Ιουνίου, αποφάσισα να πάω μόνη διακοπές για πρώτη φορά. Ήθελα να ξεφύγω, να καθαρίσει το μυαλό μου από μια σχέση που τελείωσε άδοξα. Έκλεισα εισιτήριο για τη Φολέγανδρο, χωρίς πολλά-πολλά.
Το πρώτο βράδυ, σε ένα μικρό μπαρ με θέα το ηλιοβασίλεμα, γνώρισα τον Στέφανο. Ήταν εκεί με έναν φίλο του, χαλαροί, χωρίς καμία επιτήδευση. Δεν είχε τίποτα κραυγαλέο, αλλά κάτι στο βλέμμα του μού άφησε ένα περίεργο αίσθημα. Δεν είπαμε πολλά εκείνο το βράδυ, απλώς γνωριστήκαμε.
Την επόμενη μέρα τον είδα στην παραλία. Ήρθε και κάθισε δίπλα μου, σχεδόν φυσικά, σαν να το είχαμε κανονίσει. Ξεκινήσαμε να μιλάμε και δεν σταματήσαμε. Ήταν γλυκός, ειλικρινής, με χιούμορ και έναν τρόπο να σε κάνει να νιώθεις ότι σε βλέπει στ’ αλήθεια. Δεν υπήρχε τίποτα βιαστικό, μόνο η αίσθηση πως ήμασταν στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή.
Το πρώτο φιλί ήρθε ένα βράδυ που περπατούσαμε στα σοκάκια μετά το δείπνο. Δεν είπαμε τίποτα, δεν υπήρξε κανένα «μπορώ να σε φιλήσω;». Απλώς συνέβη. Έντονο, αληθινό, σχεδόν κινηματογραφικό. Από εκεί και πέρα, κάθε μέρα έμοιαζε με όνειρο. Κάναμε έρωτα με πάθος, με εκείνο το ακατέργαστο συναίσθημα που έχεις μόνο όταν δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο παρά μόνο το τώρα.
Την τελευταία νύχτα πριν φύγω, με πήγε σ’ ένα σημείο ψηλά, από όπου έβλεπες όλο το νησί φωτισμένο. «Δεν ξέρω τι θα γίνει από εδώ και πέρα» μου είπε, «αλλά δεν θέλω να κάνω πως δεν συνέβη». Ούτε κι εγώ.
Γυρνώντας στην Αθήνα, όλα μου φάνηκαν λίγο πιο γκρίζα. Αλλά δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή. Ίσως να μην ξαναβρεθούμε ποτέ, ίσως να ξανασμίξουμε. Δεν έχει σημασία. Αυτό που ζήσαμε ήταν πραγματικό, βαθύ, και δικό μας. Και μόνο που το έζησα, νιώθω πιο ζωντανή από ποτέ.
Άννα, 34″
Loading ... 